Streszczenie artykułu Plädoyer für den Azawakh-Standard zamieszczonego w Unsere Windhunde 11/2008, autor ? dr U. Hochgesand
Rozwój rasy azawakh w Europie, a w szczególności w Niemczech, można podzielić na trzy etapy
1.odkrycie rasy przez Europejczyków i jej sprowadzenie do Europy
2.rozwój rasy zgodnie ze swoim wzorcem oraz hodowla na podstawie pierwszych importowanych psów
3.sprowadzenie kolejnych psów do Europy oraz przekrzyżowanie ich z powstającymi liniami
Jeszcze w połowie ubiegłego wieku charty z rejonu Sahelu były znane conajwyżej wąskiej grupie naukowców, którzy tam podróżowali. Jednakże sytuacja zmieniła się w latach 70, gdy Europejczycy, którzy pracowali w tym regionie, zaczęli przywozić psy na nasz kontynent.
Wszystkie psy, początkowo sprowadzone do Europy, pochodziły z regionu doliny rzeki Azawakh oraz z jego regionów granicznych. Elegancka budowa psów oraz pierwotna uroda wywołała zainteresowanie w Europie i wywołała chęć, by psy te mieć na kontynencie.
Szczególne zasługi w imporcie tych chartów miał wówczas francuski artysta Renato Parigi oraz ówczesny ambasador Jugosławi w Mali, dr Pecar.
Parigi, w latach 1967-1972 odchował kilka miotów psów w Mali i przywiózł swoje psy do Francji. Te psy użył do dalszej hodowli i stworzył dość znaczną populację azawakhów w Europie. Z tych linii pochodzą psy: Toboro II, Timgad, Temse, Pegga, Cenerentola, Chamiya oraz wiele innych, dzięki którym azawakhi wykształciły typowy i elegancki wygląd.
Prawie równocześnie do tych wydarzeń, dr Pecar, który znał i Parigiego, i jego psy, sprowadził parę azawakhów ? Gao i Larę. Pochodziły one z tego samego regionu, czyli środkowego biegu rzeki Azawakh oraz regionu wokół siedliska Menaka. W Zagrzebiu wyhodował dwa miotu z powtórzonego skojarzenia (hodowla ?od Menake?). Dzięki tym miotom rozpoczął jugosłowiańską linię rasy, którą później zajęła się Vesna Sekalec. Przejęła ona psa Gao oraz suki Lacę i Tibi oraz użyła je w hodowli pod przydomkiem ?Haris al Sahra?. Z tej hodowli pochodzą psy, które zapoczątkowały hodowle niemieckie (Aulad al Sahra's, el Batal, of Silverdale, Amenokal, del Halekulani, el Hammada), szwajcarskie (Al Hara, Kel Dahoussahaq) oraz czechosłowackie.
W Niemczech hodowla azawakhów rozpoczęła się w 1977 r. pierwszym miotem w hodowli Aulad al Sahra's. Rodzicami miotu były suka Begum Haris al Sahra oraz Darkoy Sidi, pies importowany w 1976 r. przez Vesnę Sekalec dzięki pomocy dr Pecara. Pies pochodził z regionu granicznego Mali oraz Burkina Fasso.
Z tego miotu pochodził pies Aulad al Sahra's Tariy, który krył kilkakrotnie w Niemczech oraz we Francji a jego potomstwo (Saqqafi-Tariy) ma wpływ nie do przecenienia na linie hodowlane azawakhów. Dalsze połączenie linii francuskich z jugosłowiańskimi we Francji, Niemczech i Szwajcarii wpłynęło na ukształtowanie się bardzo wyrównanego wyglądu azawakhów.
W latach osiemdziesiątych do powstających już linii włączono nowe importowane psy. Należy wymienić przede wszystkim psy z Francji G. Coppe (hodowla Kel Tarbanassem), pies Mali (hodowla Sadik al Touareg) oraz suka Dazol in Shenan, która była suką, od której zaczęła się hodowla n'shat ehad w Niemczech. Dzięki zastosowaniu tych psów, uzyskano szeroką bazę hodowlaną i w ten sposób, przynajmniej w Niemczech, można było wyprowadzić stabilną linię hodowlaną.
Dwadzieścia lat po rozpoczęciu hodowli azawakhów w Niemczech w księgach hodowlanych było już zapisane ponad 250 egzemplarzy. Najwięcej szczeniąt pochodziło z hodowli Aulad al Sahra's (20 miotów), na podstawie któych wyhodowano dalsze mioty (hodowla Koseilata's). Po kolejnych 12 latach, w niemieckich księgach hodowlanych było już 760 egzemplarzy.