Wersja wciąż robocza , ale jest :
Pochodzenie rasy :
Chart polski jest starą polską rasą psów myśliwskich , występującą na obszarze całej dawnej i współczesnej Rzeczypospolitej . Należy pamiętać , że obszar ten sięgał na południowym wschodzie po Chanat Krymski , na wschodzie Charków , Briańsk . Państwo polskie obejmowało zasięgiem i wpływami Litwę , Białoruś i Ukrainę . Tereny te szczególnie Ukraina z rozległymi stepami doskonale nadawały się do tradycyjnie polskich konnych polowań z chartami na lisa , zająca i wilka .
W obcej ( szczególnie rosyjskiej) i polskiej literaturze oraz ikonografii jest wiele dowodów mówiących o charcie i jego wielkim znaczeniu dla łowiectwa , jego użyteczności i powszechności występowania .
Można przypuszczać , że protoplaści chartów polskich przybyli z Azji Mniejszej wraz z najazdami plemion scytyjskich na nasze ziemie , które to są datowane na koniec VI w. początek V w. p.n.e .
Psy te z pewnością zasymilowały się z miejscowymi psami używanymi do polowań i wytworzyły, typ lekkiego , długonogiego psa na zające . W póżniejszym okresie wpływ na kształtowanie się charta na ziemiach polskich miały z całą pewnością psy w typie tazy , saluki . Polacy zawsze prowadzili ożywiony handel i wymianę z krajami wschodu ,a na hodowle zwierząt użytkowych takich jak konie , czy psy duży wpływ miały zwierzęta sprowadzane z Azji . Nie można również pominąć faktu zamieszkiwania na terytorium polski osadników ze ? Złotej Ordy? tatarów w XIV w. ich umiejętności i praktyka w hodowli chartów z pewnością odbiły się z kształtowaniu populacji chartów polskich .
Reasumując , stwierdzamy , że chart polski to potomek chartów azjatyckich jednakże na jego wygląd i cechy miały wpływ krzyżówki z miejscowymi psami przez co stał się on dostosowany do warunków środowiska i klimatu strefy umiarkowanej .
Budowa anatomiczna psa :
Opis rysunku:
1. - czaszka
2. - żuchwa
3. - kręg szczytowy
4. - 2. kręg szyjny
5. - 3. kręg szyjny
6. - łopatka
7. - kręgi piersiowe
8. - kość ramieniowa
9. - kość promieniowa
10. - łokieć
11. - śródstopie przednie
12. - staw palcowy
13. - żebra
14. - kręg lędźwiowy
15. - miednica
16. - kręg ogonowy
17. - kość udowa
18. - kość piszczelowa
19. - kość łydkowa
20. - staw skokowy
21. - śródstopie tylne
22. - krtań
23. - tchawica
24. - przełyk
25. - serce
26. - płuca
27. - wątroba
28. - żołądek
29. - śledziona
30. - nerki
31. - jelito cienkie
32. - jelito grube
33. - pęcherz moczowy
34. - jądra
35. - prącie
Komentarz wygląd ogólny proporcje :
Chart polski , to pies silny , wytrzymały , duży o dobrze zbalansowanym ciele i świetnych proporcjach ( wpisany jest w prostokąt oparty na dłuższym boku ) pozwalających nie tylko na szybki galop ,ale i na pokonywanie dużych odległości wyciągniętym kłusem .
Jest psem o okrywie włosowej dobrze chroniącej go przed zimnem , wilgocią i wiatrem , posiada też bardziej widoczną podściółkę tłuszczową w stosunku do innych chartów , przez co jego wygląd nie sprawia wrażenia przesadnej suchości .
Jednakże bez wątpienia posiada wszelkie atrybuty charta jak piękno i harmonie sylwetki , a także lekkość i płynność ruchu .
W wyglądzie ogólnym ważny jest także mocno widoczny wyraz płci , samiec powinien był wyrazisty samczy , suka delikatniejsza i sucza .
Sylwetka charta polskiego samca
Sylwetka charta polskiego samicy
WADY :
Pies zbyt długi ? krótko nożny , zbyt krótki w typie sloughi ? wysoko nożny , pies w typie krótkowłosego borzoja . Za mocny w budowie i limfatyczny , jak również suchy i delikatny . Mało elegancki , mało charci .
Komentarz głowa :
Chart polski ma długa głowę o aerodynamicznym kształcie .Część mózgowa czaszki jest umiarkowanie szeroka , charakterystycznie płaska z lekko i łagodnie zarysowanymi łukami nadoczodołowymi , łuki jarzmowe nie mogą być wydatne , bruzda czołowa jest płytka . Guz potyliczny jest wyczuwalny lub wyrazisty zależy to od typu głowy .Ucho osadzone jest jest dość nisko na poziomie oka , koniec rozłożonego wyciągniętego ucha sięga wewnętrznego kącika oka .
Nasada ucha jest zwinięta i złożona do tyłu wzdłuż szyi , jest dość mięsiste , średniej długości .
Chart polski może swobodnie zmieniać położenie uszu w zależności od stopnia pobudzenia i tak : stawiania uszu,podnoszenie ich w postawie dachowej są charakterystyczna dla tych psów ,a świadczy to także o doskonałym posługiwaniu się chartów polskich słuchem .
Przełom czołowy powinien być słabo zaznaczony , ale jednak widoczny , część czołowa przechodzi w linie kufy płynnie , podobnie linie boczne czaszki .
Kufa jest wypełniona , długa i mocna , nie może sprawiać wrażenia szpiczastej i słabej . Ważne są mocne szczęki i dobrze wyrażona żuchwa . Linia górna kufy może lekko wznosić tworząc szlachetny pożądany garbonos .
Trufla nosa jest duża , lekko wystaje poza wargi , fafle u charta polskiego są miernie rozwinięte i przylegające . Oczy wyraziste , kształtu migdałowego nieco skośnie osadzone ich wyraz jest bardzo żywy , czujny i zdradza olbrzymią inteligencje tej rasy .
WADY :
Czaszka okrągła ,wypukła , a także zbyt wąska , za głęboka bruzda czołowa , za bardzo uwydatnione łuki nadoczodołowe i jarzmowe .
Niewidoczny guz potyliczny , całkiem nie zaznaczony lub zbyt mocny stop .
Oko okrągłe , małe , trójkątne , z widoczna lużną powieką dolna .
Ucho nie złożone opadające ciężko po bokach głowy , ucho ze złożoną nasada , ale dalej nie składane .
Kufa zbyt wąska , żuchwa niewidoczna i słaba . Wyrażnie oddzielona kufa od czaszki , zbyt wydatne policzki , fafle zbyt duże .
Braki zębowe ( oprócz P1) , tyło zgryz , przodo zgryz , zgryz naprzemienny .
Komentarz szyja:
W kształcie owalna , silna , prosta , długa , nie może jednak sprawiać wrażenia za grubej , czy za krótkiej w stosunku do głowy i tułowia . Nie powinna też być zbyt długa , bo powoduje to zachwianie proporcji i wrażenie zbytniej finezyjności i słabości .Szyja ma być wzniesiona nad kłąb , a głowa skierowana do przodu .
WADY :
Noszenie szyi i zarazem głowy zbyt nisko na wysokości kłębu lub niżej , noszenie zbyt wysoko , jelenia szyja , zbyt cienka szyja , zbyt krótka i szeroka nadająca całej sylwetce ordynarny rys .
Komentarz linia górna ;
Linia łącząca szyje z kłębem jest łagodna , a sam kłąb słabo wysklepiony , ale dość długi i widoczny , kończy się w okolicy środkowych kręgów piersiowych . Sam odcinek piersiowy jest płaski , dopiero w części lędzwiowej lekko się wysklepia , u suk natomiast odcinek lędzwiowy może być całkowicie prosty . Ogólnie u obu płci powinien być silnie umięśniony , mocny i długi .
Część krzyżowa jest szeroka i silna , łagodnie spadzista w wyrazistymi guzami biodrowymi , nie mogą one jednak wyglądać tak , że pies sprawia wrażenie zbyt słabo umięśnionego lub wychudzonego (kłąb i guzy biodrowe powinny u stojącego swobodnie psa znajdować się możliwe w jednej linii ) .
Miednica jest ustawiona tak , aby jej kąt pochylenia gwarantował dobre ustawienie kończyn tylnych , a ustawienia poszczególnych kości względem siebie nadawały odpowiednia siłę kończyną tylnym , które są siłą napędowa wykorzystywana podczas biegu , budowa taka świadczy o wielkich możliwościach ruchowych charta polskiego .
Nasada ogona jest przedłużeniem linii grzbietu w spoczynku ogon jest noszony w dół z końcówka wygiętą w sierp lub zwinięta w pierścień . Charakterystyczny wygląd ogona dodaje całej sylwetce charta polskiego azjatyckiego i oryginalnego kolorytu .
W ruchu , czy stanie podniecenia chart polski powinien unosić ogon ku górze , co świadczy o jego odwadze i pewności siebie , nigdy jednak jego nasada nie może odchylać się prostopadle w stosunku do linii grzbietu . Ogon charta polskiego powinien być długi , jego końcówka powinna sięgać połowy śródstopia .
Komentarz linia dolna:
Klatka piersiowa jest bardzo pojemna , głęboka , powinna sięgać łokci , żebra muszą być dobrze wysklepione szczególnie rzekome , jednakże nigdy nie powinny sprawiać wrażenia beczkowatych , ustawione są skośnie w stosunku do kręgosłupa , mostek musi być długi , łagodnie zakończony co gwarantuje harmonijne przejście klatki piersiowej w dobrze podkasane podbrzusze . Front umiarkowanie szeroki , przedpiersie dobrze zaznaczone .
Górna linia
klatka piersiowa i podkasanie :
podkasanie dobermanie , krótki mostek
mostek ścięty
WADY :
Brak widocznego kłębu jak również zbyt wydatny kłąb . Łędzwie krótkie , zbyt wysklepione , co jest szczególnie dużą wada u suk , mocno ścięty zad , skośnie ustawiona miednica , co powoduje podstawianie kończyn tylnych podsiebnie . Ogon osadzony zbyt wysoko i noszony z nasadą uniesioną ponad linią grzbietu . Ogon skręcony jak u szpica lub zwinięty na bok , a także krótki ogon . Słabe dobermanie podkasanie , klatka piersiowa płytka , mostek skrócony , ścięty , żebra beczkowate . Przedpiersie wąskie i słabo wydatne .
Komentarz kończyny :
W przednich dobrze ukatowana łopatka , pomiędzy kością łopatki ,a ramienna kąt powinien wynosić około 95-105 stopni . Wierzchołek kości łopatki i wyrostek łokciowy powinien znajdować się względem siebie w linii prostej . Kończyny powinny być długie , suche , dobrze umięśnione , równoległe względem siebie . Śródręcze lekko kątowane . Palce wysklepione , zwarte .
Kończyny tylne długie , silne , dobrze kątowane ( około 110-120 stopni między kością udową ,a kością podudzia ) równoległe względem siebie , świetnie umięśnione . Udo i podudzie długie ( równej długości) , dobrze kątowany staw skokowy .