"Rasa mało znana we Włoszech, prezentuję Państwu charta polskiego" (Una razza poco conosciuta in Italia, VI PRESENTO IL LEVRIERO POLACCO)
autorka: Annalisa Moschini
źródło: oficjalna strona Związku Kynologicznego we Włoszech (Ente Nazionale della Cinofila Italiana)
link: http://www.enci.it/rivista/articolo.php ... &ordine=15
Skrót artykułu:
Mówienie o charcie polskim jest sprawą skomplikowaną. Jest mało dokumentów pisanych, pierwsze pochodzą ze średniowiecza i odnoszą się do psów w typie charta. Ponadto skomplikowane historyczne losy Polski także miały wpływ na rasę. Po pierwsze podboje Monogółów w kierunku zachodu ? podbój terenów Ukrainy, Białorusi i przede wszystkim Węgier. Monogołowie dotarli nawet do Legnicy. Przywieźli ze sobą nie tylko konie, potrzebne do walki, ale także psy. Nie pozostali jednak długo na terenach Polski, opuścili je z powodu śmierci chana Ogodai w 1242 r. Chart polski formował się w oparciu o psy zostawione przez Mongołów z dodatkiem różnych lokalnych psów. Zajmował rozległe tereny aż do Wołgi.
Polska znalazła się pod wpływem ZSRR. Polscy komuniści postrzegali charta polskiego jako symbol szlachecki, więc je zwalczali. Pojedyncze psy zachowały się u kłusowników.W latach 70 znalazła się grupa osób, która zaczęła selekcjonować psy. W hodowli dodano hortaya borzaja i greyhounda. W przeciwieństwie do tych ras, borzoj był obcy chartowi polskiemu na początku tworzenia rasy, dotarł do Polski dopiero z imperium Katarzyny II. Sporadyczne pojawianie się charta polskiego długowłosego jest wynikiem sporadycznej mutacji, a nie dodatkiem borzoja.
Głównym problemem w hodowli charta polskiego, jak i w hodowlach innych ras rzadkich, jest wąska baza genetyczna, którą można wykorzystać. Z drugiej strony inbred jest konieczny, żeby ustalić jednolity typ. Na pierwszych wystawach, na których pokazano psy, były one od siebie znacząco odmienne, z czasem sytuacja znacząco się poprawiła. ZKWP pozwala hodowcom tylko z Polski na połączenia chartów polskich rodowodowych z psami w typie charta polskiego. Nie są to jedynie hortaya borzaja, które mają więcej cech orientalnych nie tyle ze względu na dłuższy czas pobytu Monogołów na wschodzie, ale ze względu na klimat, w jakim się ta rasa rozwijała. Szkoda, że ta praktyka nie rozciąga się na hodowców poza krajem pochodzenia, ale zarządzanie tymi działaniami byłoby bardzo skomplikowane.
Niektórzy uważają, że chart polski jest najmniej charci spośród chartów. Jest bardzo uczuciowy, jest bardziej korpulentny od innych chartów. Jest wybuchowy i pełen energii. Jest dobrym psem rodzinnym. Ważne, by poznał hierarchię, wówczas osoby ze swojej rodziny potrafi bronić przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Cechami wyjątkowymi w porównaniu z innymi chartami jest instynkt przywiązania do właściciela. Charty polskie są żywotne, żyją kilkanaście lat. Uroda charta polskiego polega na tym, że jest mocniejszy, pozornie mniej elegancki. Ale nie jest tak bardzo inny od pozostałych chartów.
Wśród zachwytu światem anglosaksońskim oraz orientem, warto się przyjrzeć rasie z byłego kraju komunistycznego. Osoby, które się przekonały i posiadają charta polskiego przekonały się, że mają przy sobie kompana, który potrafi i popilnować, i jest zawsze oddany właścicielowi.
opracował: Marcin Błaszkowski, Tulpar