Podczas podróży do Kirgistanu spotkałem dwa tajgany-bobtaile (czyli psy o wyjątkowo krótkim ogonie).
Jeden z nich żył w okolicach miasteczka Bokanbajew, leżącego na wybrzeżu jeziora Issyk-Kul:
Pierwszy raz widziałem takiego charta, więc zapytałem o ogon. Dowiedziałem się, że nikt psu ogona nie uciął, po prostu taki ma. Ja dalej próbowałem coś się dowiadywać, ale spotkałem się tylko ze wzruszeniem ramionami i kolejnym stwierdzeniem: "No tak ma..." Więc jeśli to nie było dla nich aż tak dziwne, to może jest ich więcej?
I chyba tak jest, bo kolejnego takiego tajgana spotkałem około 40 km na północ od Biszkeku, ale jego właściciel, hodowca tajganów, pozyskuje psy przede wszystkim w Narynie, a więc w górach na południe od stolicy. Odległość Biszkeku i Narynu od Bokanbajewa jest tak duża, że nie ma mowy o pokrewieństwie z poprzednim psem.
Kolejne zdjęcie przesłał mi serbski sędzia Milivoje Urosević ze zgodą na publikację. Zdjęcie zrobił podczas podróży do Kazachstanu. Napisał w mailu, że takie psy Kazachowie też nie uznawali za wyjątkowe.
Charty bobtaile nie są rzeczą wyjątkową dla Azji Środkowej. Wzmiankę o takich chartach, po drugiej stronie Morza Kaspijskiego, a więc w górach Kaukazu znalazłem, gdy opracowywałem tekst o charcie górskim dla tego forum. Wzmianka pochodzi od L.P. Sabaniejewa, który przedstawił sprawę w ten sposób, że wśród gorek występowały osobniki z ogonem oraz takie, które ogona nie miały. Miały za to przerośnięty zad oraz niektóre miały krótkie łapy, Sabaniejew nazywał je nawet kucami.
Link.: http://www.ribohot.ru/saban/058.shtml.htm
Temat frapuje mnie wciąż, bo ogon jest bardzo istotny w szybkim biegu charta, bo działa jak ster. Czy taki ogon jest cechą pochodzącą na przykład z powodu krzyżowania z owczarkami o krótkich ogonach? Czy może wynika z czego innego?